Po raz pierwszy od dawien dawna spotkałam się z książką, o której nie mogę za dużo powiedzieć. Z tego powodu recenzja zamieni się w krótką opinię.

Chodzi mianowicie o książkę Andrzeja F. Paczkowskiego pdt. „Melancholii”. Czyta się ją szybko i z łatwością. Autor posługuje się prostym, współczesnym językiem, z którym nie ma problemu. Już od pierwszych stron pisarz zasiał we mnie ziarnko ciekawości i chęci obserwowania rozwoju historii. Fabuła wręcz promienieje oryginalnością. Jednak mimo dużego potencjału w książce wiele brakuje.

Głównym bohaterem jest Tomasz, mężczyzna, który już od dziecka panicznie boi się śmierci. Zaprzysięga sobie, ze nigdy go to nie spotka. Pragnie odnaleźć sposób na wieczne życie. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze mnicha, ucieka przed nim, jednak nieznajomy prześladuje go. Gdy chłopak akceptuje istnienie zjawy, pragnie dowiedzieć się na jej temat więcej. Okazuje się, że to właśnie on został wybrany, a życie wieczne staje się możliwe.

Jest to początek trylogii i przyznam się, że nie mam zamiaru jej kończyć. Ci, którzy odwiedzają mnie od dłuższego czasu, wiedzą, że nie lubię pozostawiać niedokończonych serii. W tym przypadku zrobię wyjątek. „Melancholii” nie mam zamiaru nikomu polecać, a także odradzać.