Często podczas wybierania nowych książek, które mają zagościć na mojej półce, sugeruję się recenzjami innych.  W końcu każdy z nas (blogerów) właśnie po to je pisze, by dzielić się swoim zdaniem. Wiele osób negatywnie podchodzi do takiego systemu selekcji. Jednak właśnie w ten sposób natrafiłam na „Siłę trucizny”, która zbierała bardzo wysokie noty. Gdyby nie posty na temat tej książki, zapewne nie zwróciłabym na nią uwagi. Byłoby czego żałować.

Historia opowiada o Yelenie, kobiecie skazanej na szafot za zabójstwo syna swojego opiekuna. Otóż była ona wychowana w sierocińcu, niestety nie był wypełniony on miłością, lecz bólem i torturami. W zamian za pracę jako testerka żywności komendanta, darują jej życie. Od tamtej pory Yelena jest jak na krawędzi. Wiele osób pragnie jej śmierci, z tego powodu kobieta nie może spać spokojnie. Nikomu nie może ufać. A może jednak?

Główna bohaterka jest silna i waleczna. Ma w sobie wiele cech, których niejedna dziewczyna by pozazdrościła. Chęć życia u Yeleny jest tak rozwinięta, że nie straszne jej narażanie go co posiłek. Polubiłam ją już od pierwszych stron, gdzie ukazała swoją zadziorność pomimo kiepskiej sytuacji, w której się znalazła. Na pewno dołączy ona do moich ulubionych postaci literackich i szybko z takowej listy nie zniknie. Nie jest ona jedyną godną uwagi osobą. Autorka Maria V. Snyder stworzyła zróżnicowanych ludzi, którym daleko od fikcji. Ukazała ciekawe relacje pomiędzy nimi, które możemy obserwować. Znajdujemy tu przyjaźń, miłość i oddanie.

Fabuła jest ciekawa i dość oryginalna. Na pewno powieść nie jest przesadzona i przepełniona urozmaiceniami. Akcja zwalnia i przyśpiesza, a mimo tego książkę czyta się w napięciu i z ciekawością czeka na kolejne części potrzebne do rozwiązania zagadki. Yelenę spotyka wiele przygód, jej lojalność wystawiana jest na wiele prób. Przy „Sile trucizny” nie było chwili, w której bym się nudziła. Lektura wciąga już od pierwszych stron i ciężko odłożyć ją na bok. Założę się, ze gdyby nie brak czasu, książkę pochłonęłabym w niecałe 2 dni.

Autorka posługuje się prostym językiem, który nie sprawia problemu. Przez strony można pędzić z prędkością światła. Czasem dziwiły mnie dialogi pomiędzy postaciami. Główna bohaterka użyła słowa „wystrzałowe”, co nie pasowało mi do średniowiecza. Jednak da się to wybaczyć, ze względu na przewyższającą minusy, liczbę plusów. Historia jest rozbudowana i na pewno można ją nazwać wielowątkową. Maria V. Snyder wykreowała ciekawy świat, pełen magii i spisków. Już nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejną część.

„Siła trucizny” to jedna  z lepszych książek fantasy z jakimi miałam styczność. Ma w sobie to coś. Właśnie z tego powodu szczerze ją polecam i mam nadzieję, że nikt się nie zawiedzie.

Ocena: 8/10

Trylogia „Twierdza Magów”:

Siła trucizny / Dotyk magii / Prawda ognia