„O pisaniu książek i paru innych sprawach” to tytuł, który kojarzy się z poradnikiem dotyczącym warsztatu pisarskiego. Jednak, gdy tylko zerkniemy na opis książki okazuje się, że to coś całkowicie innego. Autorka, Dominika Ciechanowicz postanawia zapoznać nas ze swoim życiem i trafnymi spostrzeżeniami dotyczącymi… No czego one nie dotyczyły.

Chyba każdy z nas ma takie chwile, w których irytacja na cały świat sięga zenitu. Jednak większość chowa to w sobie i żyje jak gdyby nigdy nic. Jednak nie Dominika Ciechanowicz, która nie boi się wyrażać własnego zdania. Oprócz zabawnych spostrzeżeń, przy których możemy parsknąć śmiechem, spotykamy się także z tymi poważniejszymi jak przykładowo edukacja.

O tej książce można niestety powiedzieć niewiele, ponieważ nie skupia się ona na jednym temacie. Autorka pisze o tym co wpadło jej do głowy. Wszystko przelewa na papier, a czytelnik z zaciekawieniem przerzuca kartki. Muszę przyznać, że „O pisaniu książek i paru innych sprawach” to lektura, która wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Wiedziałam, że pośród nich znajdę coś interesującego i oryginalnego. Dzięki autorce chichotałam pod nosem, a także kiwałam potwierdzająco głową. Sądziłam, że tylko ja jestem tak negatywnie nastawiona do otoczenia, tego co dzieje się wokół, no cóż okazało się, że nie i muszę przyznać, odetchnęłam z ulgą.

Język jakim posługuje się autorka jest prosty i wydaje mi się, że dla wszystkich zrozumiały. Książkę czyta się szybko, zanim się spostrzegłam zbliżałam się ku końcowi. Nie byłam z tego powodu zadowolona, tak naprawdę chciałam więcej dziwnych historyjek i genialnych docinek. Liczę na to, że na rynku pojawi się jeszcze jakieś dzieło Pani Ciechanowicz, ponieważ z chęcią po nie sięgnę.

Muszę wspomnieć także o okładce, która w pewien sposób mnie zachwyciła. Sama nie wiem co dokładnie tak mi się w niej podoba. Chyba to postać kobiety, która patrzy się na czytelnika tak „z pode łba”. No tylko na nią spójrzcie. Jak dla mnie rzuca się w oczy.

„O pisaniu książek i paru innych sprawach” to książka, której towarzyszą różne przemyślenia. Czytelnik zadaje sobie pytania typu „Czy to prawda?” i przytakuje szepcząc pod nosem „Tak prawda”.  Jest ona skierowana do starszych odbiorców, wydaje mi się, że młodzież nie ma tu czego szukać. To po prostu nie ten typ literatury.

Czy polecam spotkanie z tą lekturą. Oczywiście, że tak. Nie jest to książka, którą każdy musi znać, ale sądzę, że warto poświęcić dla niej czas.

Ocena: 8/10

Za możliwość zapoznania się z książką dziękuję wydawnictwu Novae Res.

Recenzja została umieszczona także na:

lubimyczytac.pl

nakanapie.pl