Gdy zyskałam szansę przeczytania nowej książki Christiane Felscherinow z chęcią z niej skorzystałam. "My, dzieci z dworca ZOO" była najlepszą lekturą o tematyce narkotyków jaką kiedykolwiek czytałam. Przerażająco szczera, realistyczna, wywołująca strach przed takim środowiskiem. Byłam wręcz przekonana, że "Życie mimo wszystko" będzie takie samo, że Christiane opisze drogę jaką przeszła by wyjść z nałogu, co dalej potoczyło się w jej życiu. Dorosła już kobieta opisała swoje życie i różne przemyślenia. Nadal nie wiem co o tym myśleć. Sądziłam, że wszystko inaczej się potoczy, ustabilizuje, myliłam się.

"Christiane F.  Życie mimo wszystko" jest biografią, dzięki której poznajemy losy głównej bohaterki "My, dzieci z dworca ZOO". Przedstawia wszystko od czasu jej wyjazdu na wieś do teraźniejszości. Opisuje co przeżyła - swoje wzloty i upadki. Nie słodzi, wszystko ukazuje w sposób realistyczny, tak jak to miało miejsce w jej poprzedniej książce. Tutaj także nie ma miejsca na opisy szczęśliwie spędzonych chwil. Życie Christiane jest usłane ciągłymi walkami, z narkotykami, mężczyznami i prawem. Dorosła już kobieta opisuje wszystko z dojrzałością, potrafi zauważyć swoje błędy i zastanawia się co by było gdyby. Przyznam, że ciężko mi uwierzyć w niektóre rzeczy, wydają się nierealne. Christiane pijąca z taką gwiazdą jak Bowie, czy członkowie AC/DC, jej wyjazd do Grecji i innych krajów. Sądziłam, że książka będzie wypełniona spokojnymi przemyśleniami, lecz tu ciągle coś się dzieje.

Bardzo nie podobał mi się język, którym posługuje się autorka, znajdziemy tam wiele powtórzeń. Słownictwo jest proste, wręcz dziecinne, jednak możemy to zrozumieć przez jej brak wykształcenia. W końcu Christiane w wieku 14 lat, nie uczęszczała do szkoły, a walczyła z nałogiem. Mimo ukończenia pewnego poziomu nauki na pewno wiele ją ominęło. 

Przyznam, że "Życie mimo wszystko" czytało mi się źle. Nie mogłam patrzeć na poczynania głównej bohaterki. Sama nie wiem dlaczego, ale wydawało mi się to ciężkie i smutne. Każdy popełnia błędy, niektóre wpływały na całe życie Felscherinow. Była sławna, jednak w ten zły sposób. Media chodziły za nią przez te wszystkie lata i tylko czekały na jej upadek. 

"Życie mimo wszystko odbierałam" w prywatny sposób przez "My, dzieci z dworca ZOO" - ta lektura wywołała u mnie wiele emocji i zapadła w pamięci jak żadna inna. Byłam ciekawa co się dalej dzieje z Christiane. Z jednej strony jestem zawiedziona, że nie wyszła z nałogu, a wręcz znalazła sobie nowy. Ta książka jest obowiązkową lekturą dla osób zainteresowanych Christiane, z drugiej strony innym bym jej nie poleciła.