Gdy w moje ręce wpadła książka Roksany Kulik, ogarnęły mnie pewne wątpliwości. Okładka nie wygląda zachęcająco, ale opis fabuły wydaje się dość ciekawy, wręcz ponad przeciętny. Od razu rzuca mi się w oczy znaczek „+18”, który wywołuje u czytelnika ciekawość i oczywiście przyciąga. „Siewca Historii” nie jest pierwszą książką autorki, więc jestem bardziej wymagająca. Po kilku minutach zapoznawania się z częścią zewnętrzną, zerkam do środka. Na pierwszej stronie pojawia się napis: powieść „yaoi” – dla niewtajemniczonych, oznacza to związki męsko-męskie. Potem autorka z łatwością, wciągnęła mnie w świat przez siebie stworzony i  po prostu nie mogłam oderwać się od lektury, jednak na krótko.

Prolog ocieka wielką tajemnicą. Zostaje nam ukazana postać wyróżniająca się wyglądem, która tylko zaostrza naszą ciekawość. Więc brniemy dalej by poznać bohaterów książki i rozwiązać tajemnicę: kim jest ów długowłosy młodzieniec. Jest to dosyć proste zadanie, ponieważ pojawia się on nam już na samym początku, wraz z grupką grabieżców. Przez kolejne strony, autorka zapoznaje nas z przeszłością bohaterów i ich przygodami. Jest tu niezły zamęt, w ogóle nie mogłam się połapać kto jest kim, gdyż Roksana Kulik zarzuciła nas wieloma imionami, czy ksywkami. Przez kilka rozdziałów żyłam w ciągłej nieświadomości o kim tak w ogóle czytam.

„Siewca Historii” to książka fantasy – to jeden z moich ulubionych gatunków literackich i chyba na każdym kroku o tym wspominam – jednak czegoś mi brakowało w tej pozycji. Opisy niektórych sytuacji były dla mnie niepełne i czasem ciężko było się połapać o co chodzi. Akcja toczy się w średniowieczu, więc autorka częstuje czytelników ciekawymi obrazami otoczenia, które sprawiają, że łatwiej nam jest wszystko sobie wyobrazić. Dodatkowo w krótkim czasie możemy zorientować się skąd pojawiło się to +18 na okładce. Roksana Kulik przedstawia wiele sprośnych scen i to mało powiedziane. Książka na pewno jest kierowana do starszych odbiorców.

Przez pierwsze rozdziały wędrowałam z prędkością światła, jednak w pewnym momencie „Siewca Historii” stracił szybki rytm i zaczęło powiewać nudą. W końcu zauważyłam, że zmuszałam się do czytania książki. Jednak jakoś skończyłam lekturę i przyznaję, że nie był to czas stracony. Mimo, że czytałam kilka lepszych pozycji fantasy, to „Siewca Historii” chociaż ma kilka braków, też był niezły. Łatwo się czyta – język autorki nie jest trudny, a jej dopiski urozmaicają lekturę. 

Mogłabym rzec, że „Siewca Historii” jest raczej przeciętną pozycją.

O dziwo najlepszą częścią książki były wspomnienia bohaterów i ich historia. Bardziej ujmowała mnie przeszłość, niż teraźniejszość. To naprawdę dziwne zjawisko w moim wypadku, ponieważ w większości lektur tzw. powroty do przeszłości mnie zwyczajnie irytowały.

Podsumowując, „Siewcę Historii” mogę polecić, jednak specjalnie nie namawiam. Warto spędzić trochę czasu przy tej książce. To dość miła odmiana od typowych romansów, bo powieści „yaoi” typowymi nazwać nie można. Znajdziemy tu trochę akcji, ździebko wzruszających scen i wiele scen erotycznych. Jeśli ktoś potrzebuje czegoś „nowego” to ta książka jest w sam raz.  

Ocena: 6/10