Tę książkę już od dłuższego czasu chciałam przeczytać. Pociągał mnie nietypowy i wulgarny tytuł. Oryginalna okładka i tajemnicza autorka – Goodgirl. Spodziewałam się po niej historii problematycznej dziewczyny. Co otrzymałam? Wykład na temat BDSM. Już po przeczytaniu dwóch pierwszych rozdziałów moje oczy rozszerzyły się w szoku. To nie miała być historia tego typu.

Goodgirl chce nam ukazać w jaki sposób postrzega świat. Próbuje wytłumaczyć istotę masochistycznego, czy uległego zachowania, które w Polsce jest źle postrzegane. W końcu chodzi o równanie miłość = ból fizyczny. Na pewno większość z Was stwierdzi, że to nie jest normalne. Jednak autorka zwraca uwagę, że wpoiła jej to  rodzina. Brak szacunku do innych, agresywne zachowanie domowników. Wyfruwając z gniazda wiedziała, że miłość musi boleć.

„Stajemy się coraz starsi, kończy się dzieciństwo, zaczyna dorosłość i przychodzi moment na uświadomienie sobie brutalnej prawdy. Życie to nie bajka, czy jak kto woli – life is not a fuckin’ fairy tale.”

Zostaje nam przedstawiona szara rzeczywistość. W sarkastyczny sposób zostajemy poinformowani o sposobie myślenia stereotypowych Polaków. Ukazuje nam problem tolerancji, religii i zachowania społeczeństwa. W ciekawy sposób tłumaczy ideę wstydu. Goodgirl głośno mówi o rzeczach, których nikt nie wypowiedziałby na głos i dlatego ta książka była tak wciągająca. Poruszanie delikatnych tematów wymieszane z ostrym językiem autorki mnie zachwyciło. 

„Żyję tak, jakbym nie bała się niczego. Jedynie tak można zabić strach”

Kobieta często nawiązuje do znanych cytatów, czy książek typu „Narkomanka”, lub „My, dzieci z dworca ZOO”. Czujemy urozmaicenie, które wdziera się pomiędzy „Slajdami z namiętnika”, które opisują pikanterię zawartą w jej życiu. Niestety ta część książki ją całkowicie zniweczyła pracę jaką włożyła w napisanie jej. Nieskładne zdania, zbyt wulgarny język. Autorka wykazała się niemałą odwagą opisując swoje życie erotyczne, ale tak naprawdę nie wiem po co to było. O wiele bardziej podobały mi się refleksje Goodgirl.

„A mawiają, że jedyne czego potrzebujesz do szczęścia to miłość.

Kłamią”

„Suka. Z pamiętnika masochistki” to książka, która wprowadza w całkowicie inny świat. Prze nią możemy zwątpić w wartości wpajane nam przez całe życie. Mimo, że stylistycznie nie zachwyca i czasami możemy się spotkać z irytującymi powtórzeniami, to polecam tę lekturę. Jest dla starszych i tolerancyjnych odbiorców. Na pewno nie każdemu spodoba się takowa tematyka, bo jest dość niekonwencjonalna. Chociaż dla mnie to wielki plus. Lubię „inne” książki.

Ocena: 3,5/5