Przygodę z Alex Kavą zaczęłam właśnie od tej książki. Jest to 4 część z serii o Maggie O'Dell – agentce FBI. Nie lubię zaczynać cyklu książek od środka, ale gdy tylko zobaczyłam „Granicę szaleństwa” na półce w mojej bibliotece, musiałam ją zabrać do domu. W końcu tyle dobrych opinii zdążyłam przeczytać na temat twórczości autorki. Praktycznie żadna z recenzji jej książki nie schodzi z maksymalnej oceny.  Alex Kava powoli staje się jedną z moich ulubionych pisarek i mam nadzieję, że w najbliższym czasie będę miała okazję przeczytać pierwsze części serii.

Historia z „Granic szaleństwa” rozpoczyna się od porwania Joan Begley. W tym samym czasie w opuszczonym kamieniołomie zostają odkryte zwłoki. Od razu wiadomo, że to robota seryjnego mordercy, ponieważ ciał jest więcej niż na pierwszy rzut oka wszystkim się wydaje.  Maggie zadaje sobie pytanie, czy te dwie sprawy mają ze sobą jakiś związek? Agentka FBI próbuje rozpracować tę zagadkę przez większą część książki.

Wracając do tematu seryjnego mordercy – łatwo można domyślić się kim on jest, ze względu na rozdziału poświęcone bohaterom pobocznym, w tym również mordercy. Alex Kava ma talent do tworzenia postaci. Maggie O’Dell jest idealnym przykładem. Polubienie głównej bohaterki to rzadkie zjawisko, przynajmniej w moim przypadku. Tak naprawdę z O’Dell mogłabym spędzić większość moich spotkań z kryminałami. Kolejną postacią, która chwyciła moje serce to staruszek Luc Racine, chory starzec, który jest współodkrywcą okropnej zbrodni w centrum cichego Connecticut.

Język, z którym mamy styczność czytając „Granice szaleństwa” jest prosty. Zazwyczaj książki o takiej tematyce, z którymi się spotykałam były z tych trudniejszych. Profesjonalne słownictwo dotyczące medycyny sądowej, tu też to można znaleźć, ale w mniejszym stopniu. Alex Kava skupia się bardziej na psychologicznym podejściu bohaterów powieści. Możemy zobaczyć dlaczego seryjny morderca stał się tym kim jest i to mi się bardzo podobało.

W takiej sytuacji strasznie trudno mi nie porównać serii o Maggie z serią „Kości” autorki Kathy Reichs. Podobieństwo tych dwóch cyklów jest łatwo widoczne. Główną bohaterką jest kobieta: odważna, powściągliwa, interesująca. Obie mają pracę polegającą na podobnych rzeczach. Od dłuższego czasu Kathy Reichs to moja ulubiona autorka jeśli chodzi o kryminały. Niestety Alex Kava powoli pozbawia jej tego tytułu. Czytałam, że „Granice szaleństwa” to jedna z gorszych części, więc naprawdę jestem ciekawa reszty przygód agentki O’Dell.

Jedyne czego mi brakowało w tej pozycji to brak napięcia unoszącego się w powietrzu, jednak ten minusik został zasłonięty barwnymi postaciami i narracją z widoku wielu osób, dzięki czemu możemy zatopić się w świcie jaki oni widzą.

Ocena: 4,5/5