Jeśli śledzicie moją stronę na facebook'u znacie powód mojej niskiej aktywności w blogosferze. Trochę się tutaj pokręcę i to wszystko. Aktualizując: kończę I tom "Lalki" Bolesława Prusa, czeka mnie jeszcze II, tym samym ostatni. Oznacza to powrót do Was, wraz z nowymi recenzjami. 

Jak już wspominałam o pisaniu to pociągnę ten temat dalej, ponieważ właśnie o tę czynność, choć nie tylko, chodzi mi w dzisiejszym poście. Chciałam poruszyć tę sprawę już jakiś czas temu, jednak nigdy nie było okazji, lub zbytnio się tym stresowałam. Przyznaję, że jestem przewrażliwiona w tej kwestii. 

Przez długi czas szukałam czegoś co będę lubić, co może być moim hobby i w czym będę dobra. Ten blog powstał własnie w fazie poszukiwań i jak widać pozostał do teraz. Moje pierwsze "recenzje" były okropne. Kilka kiepsko sklejonych zdań ze wszystkimi możliwymi błędami. Czasem, gdy zerkam wstecz nie wiem, czy się śmiać, czy może płakać. Przyznaję, że jest mi głupio, lecz z drugiej strony widzę jak dużą drogę przeszłam. Minęły 2 lata, teraz leci 3 rok, od powstania "Za górami książek". Przybyło więcej obserwatorów, zmienił się wygląd bloga, kilka razy zmieniła się nawet nazwa. Jednak największa zmiana zaszła w moim warsztacie pisarskim. Moje opinie są bardziej szczegółowe, mają ręce i nogi, a przynajmniej taką mam nadzieję! :) Ciężko pracowałam, pisałam i czytałam jeszcze więcej, niż wcześniej. Wiem, że nadal popełniam błędy, lecz jestem człowiekiem. Tak, recenzent to także człowiek, a nie automat do czytania i pisania. Założę się, że taką drogę przeszedł nie jeden bloger książkowy. Niestety wielu ludzi tego nie docenia, czasem są to nasi znajomi po fachu, czego nie potrafię zrozumieć. Często spotykam się z wypowiedziami typu "Jak można umieszczać w internecie swoje prace z takimi błędami i jeszcze podpisywać je imieniem i nazwiskiem! Wstyd i hańba", które mimo, że nie dotyczyły mojego bloga powodowały nieprzyjemne uczucie niepewności. Od razu zastanawiam się, czy chodzi o mnie. Tylko dlaczego mam(y) wstydzić się własnej pracy? Według mnie to po prostu głupie. Jeśli komuś nie podobają się moje recenzje, trudno! Osoba ta nie jest zmuszana do czytania tego co piszę. Miałam taką sytuację, w której komentator/komentatorka (oczywiście komentarz anonimowy) oznajmił(a), że nigdy już mnie nie odwiedzi, jestem niedojrzała, głupia, bo nie rozumiem jak genialna jest książka ukochanego autora tej osoby. Doceniam krytykę, lecz tylko i wyłącznie konstruktywną. 

Jestem bardzo ciekawa Waszego zdania na dany temat. Jak traktujecie pracę swoją i innych? 

*

Postanowiłam wprowadzić serię postów pt. "Wypowiadam się". Nie chcę bać się wyrażać własnego zdania na temat blogosfery. :)