Z powodu nudy, która okropnie mi doskwierała, otworzyłam szafkę z książkami. Nie znalazłam, żadnej, której wcześniej bym nie czytała. Przesunęłam stos Stephena Kinga, a moim oczom ukazała się malutka książeczka. Dość cienka, małe rozmiary, a na grzbiecie cyfra 1. Złapałam ją w swoje dłonie. Tak zaczęła się moja przygoda z sagą o Ludziach Lodu. Żałuję tylko, że dopiero po jakimś roku od jej otrzymania się za nią zabrałam.

Akcja toczy jesienią 1581 roku w Norwegii. Główna bohaterka Silje wędruje przez szare ulice miasta. Nie ma gdzie się podziać, została wyrzucona ze swojego domu, gdyż jej cała rodzina zmarła, a dziewczyna nie przyda się do pracy. Mimo jej kiepskiego stanu przygarnia dwójkę ledwo żywych dzieci i postanawia się nimi zająć, to duży wyczyn szczególnie, że ledwo co skończyła 17 lat. Silje nie wie jeszcze co los dla niej przygotował. Nie ma pojęcia, że próbując ugrzać się natrafi na Zwierzoczłeka, który odmieni jej życie.

Spotykamy się tu z legendą o Ludziach Lodu. Mieszkają oni pośród wielkich gór ogarniętych aurą grozy. Większość osób nie wierzy, uważa, że to tylko bajki, którymi straszy się małe dzieci. Może nie mają racji. Legenda jest owiana wielką tajemnicą, którą z wielką ciekawością chciałam rozwiązać. To samo jest z prawdziwą tożsamością Zwierzoczłeka. To jedna z najlepszych postaci męskich, z którymi miałam styczność w tego typu literaturze.

Świat wykreowany przez Margit Sandemo wywołuje u mnie zachwyt. Jest tu wszystko czego się zapragnie. Tajemnice, miłość, zazdrość, zdrada, bezsilność… Każdy element powieści wydaje się prawdziwy, nawet gdy jest on związany z magią, lub innym nierealnym zjawiskiem.

Podsumowując. Saga o Ludziach Lodu chwyciła moje serce, mam nadzieję, że kolejne tomy nie schodzą z poziomu pierwszego. Polecam ją każdemu kto lubi tajemnicze legendy i ciekawe wątki miłosne.

Daję najwyższą ocenę i sama się sobie dziwię. Nigdy nie uwierzyłabym, że „Zauroczenie” wywoła u mnie taki zachwyt. Myślałam, że to będzie książka typu „przeczytaj zapomnij”. Myliłam się.

Ocena 5/5